Από την αρχαιότητα έως σήμερα...ονυπλαστική

Από τα αρχαιότητα το ωραίο φύλο περιποιείται και διακοσμεί τα νύχια του. Η μόδα για  τα μακριά νύχια ξεκίνησε  από την αρχαία Αίγυπτο και την Κίνα. Οι γυναίκες των Φαραώ  κάλυπταν τα νύχια τους  με χρυσό και των υποτελών με ασήμι, μόνο οι γυναίκες των δούλων δεν μπορούσαν να στολίζουν τα νύχια τους. Στην Κίνα, ακόμα και οι άνδρες περιποιόντουσαν τα νύχια τους, πολλές φορές το μήκος του έφτανε και 10 cm. Ενώ τεχνητά νύχια είχαν οι Σαμάνοι, φυλή των Ινδιάνων, οι οποίοι τοποθετούσαν στα νύχια τους τα νύχια  από κάποιο ζώο, για να μεταμορφωθούν για κάποιο τελετουργικό της φυλής τους.

Στην δεκαετία του ‘50, σταδιακά άρχισε να ανθίζει ο κλάδος της ονυχοπλαστικής και ενίσχυσης φυσικών νυχιών. Η σύγχρονη ονυχοπλαστική γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Για την οποία υπάρχουν δύο εκδοχές.
Πρώτη εκδοχή:
Ο βρετανός οδοντίατρος  Nordstrom ενημερώθηκε από μια ασθενή του ότι συχνά χρησιμοποιεί τα υλικά του για την ενίσχυση και αποκατάσταση νυχιών, καθώς η κοπέλα ήταν μανικιουρίστα. Αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον του. Αποφάσισε να δώσει δείγματα από τα υλικά που χρησιμοποιούσε σε ένα από τα τότε «κέντρα ομορφιάς» για επεξεργασία. Μετά από αυτό πήρε την πρώτη παραγγελία, για τα υλικά αυτά. Αυτά τα  «κέντρα ομορφιάς» καθιέρωσαν την τεχνική αυτή.
Δεύτερη εκδοχή:
Ένας οδοντίατρος, ο Φρεντ Ελαιούχ είχε τραυματιστεί  στο νύχι και προκειμένου να συνεχίσει την στην εργασία του, χρησιμοποίησε υλικό σφραγισμάτων για να σφραγίσει την κατεστραμμένη επιφάνεια του νυχιού του. Το πιο εκπληκτικό πράγμα γι ‘αυτόν ήταν ότι την επόμενη μέρα παρατήρησε ότι το νύχι του δεν πονούσε.

Μετά από αυτό, άρχισαν να χρησιμοποιούνται οδοντιατρικά υλικά (ακρυλικά). Το ακρυλικό τότε δεν ήταν και τόσο κατάλληλο όπως σήμερα για την επιφάνεια του νυχιού.